Uh.. Hi..?

Yj twijfelde even, maar keek toen omhoog. "Nee, Anthony, niet bellen," zei ze, en wees naar de rots. "Like I said, ik geef je 'n beetje, en ik klim zelf wel. Ik heb hier al váák geklommen," Yj liep naar de rots, en klopte ee zacht op. "C'mon." ze zette haar liefste glimlachje op, en knipperde met haar ogen om hem moed in te spreken.

+Kort, flut, *sigh*

'Hij fronste en stopte met het intikken van het nummer "Nee?" Vroeg hij vragend en zette de telefoon uit. "Like I said, ik geef je 'n beetje, en ik klim zelf wel. Ik heb hier al váák geklommen," even staarde hij omlaag. "C'mon."  Hij zuchtte en liep naar Yj toe. Langzaam ging hij naast haar staan. "Zeker weten? Is dat niet egoïstisch?" Hij slikte kort. Hij wilde het liefst loyaal blijven.. Maar wat als het plan van Yj nou werkte?

Yj knikte, ja, zeker. Ze gebaarde hem te komen, en wees omhoog. "Ik duw je aan je been omhoog, kom je niet hoog genoeg, grijp naar uitstekende rotstukken, okay?" haar stem klonk kalm, ze was dit gewoon. Vroeger, toen niemand haar liet stikken vaar haar ik-zijn, kwam ze hier vaak, en dan duwde ze vrienden omhoog, en klom via de rots. Toen verloor ze iedereen, en liet ze zich al een paar keer naar voor vallen, al serd ze telkens achteruit getrokken door mensen. Ze zal de geur en de kracht van de psygh nooit vergeten. De manier waarom haar levensverhaal hem deed huilen. "Dubbeledamn life." dacht ze, en wiste een traan af.

"Ik duw je aan je been omhoog, kom je niet hoog genoeg, grijp naar uitstekende rotstukken, okay?" Hij knikte "Boven wacht ik op je, desnoods help ik je!" Beloofde hij, een schuldig gevoel bij de gedachte zelf boven te komen zonder Yj. Langzaam keek hij omhoog en slikte. "Kun je me wel tillen denk je? Ben ik niet te zwaar?" Vroeg hij, nogal onzeker. Hij ging langzaam wat dichter naar Yj staan, haar aankijkend en wachtend tot ze klaar stond

"Ik neem je been, op drie spring je zo hard je kan met het andere omhoog." ze bukte lichtjes, om zijn been te pakken, en legee haar andere hand tegen de rots. Voorzichtig nam ze zijn been, en glimlachte geruststellend. "1," Snel knipperde ze met haat donkeromlijnde ogen. "2," Ennnnnnn .. "3!"

+Spring nou of het blijven korte flutpostjes xD ;P

"Ik neem je been, op drie spring je zo hard je kan met het andere omhoog." Hij knikte "Ik snap het[/o]." Even keek hij omlaag naar Yj, en slikte. Zijn lichaam spande zich aan bij het aftellen en toen hij '3' hoorde, sprong hij omhoog. "[i]WAH!" Riep hij en greep de rots vast. even viel hij er haast van af, maar trok zich al snel op. Snel ging hij staan en klopte zich af. Hij keek over de rots. "gelukt!" Hij glimlachte breed. "Nu jij nog!"

+ heheheh x'DD

Toen Anthony veilig boven was, plaatste Yj voorzichtig haar hand op een uitstekende rots. Haar voet propte ze in een gleuf, en haar andere hand zocht naar grip op de gladde, grijze wand. Haar vingers omklemde een richel, en ze zette haar andere voet in een andere gleuf. Haar eerste hand bewoog omhoog, en greep naar een gleuf. Haar andere hand legde ze koet daarlangs, en haar voeten gingen naar een richel toe. Na een poos als een spin langs de wand te hebben gekropen, stond kwam ze aan aan zen iets dieper uitgesneden gleuf. Er lag een kistje in, en Yj dacht dat ze een hartstilstand kreeg. Dat kistje was van haar en een vriendin die .. Nou, hier van de rots gesprongen was. Een traan gleed naar onder, al rukte de wind die snel va haat gezicht af. Zacht nam ze het kistje, en stak het in de zak van haar jas. Niet dat het goed paste, maar het kon ermee door. Licht huilend bleef ze klimmen, en het scheelde haar niet meer waar haar handen terecht kwamen. Haar vingertoppen waren aan het bloeden, haar panty - van onder haar felgescheurde broek - scheurde open, en door de wind sloeg Yj tegen de rots op, met haar knie tegen een uitstekend rotsblok. Uiteindelijk kwam ze boven aan, gritste naar stenen en keien, en trok zich op. Haar knieën waren geschaafd, haar gezicht vuil en behuilt, maar ze was er. Zacht legde ze het kiste op haar buik - ze was immers op haar rus gaan liggen , en sloeg haar handen voor haar gezicht. Toen hield ze haar tranen niet meer tegen.

+Told ya xD Korte post is over xD

Gespannen keek Anthony toe. Elke beweging keek hij scherp toe. Toen hij zag dat Yj iets vastpakte fronste hij. Het leek wel een kistje? Waar had ze dat vandaan? Toen hij goed keek zag hij tranen op de wangen van Yj staan "Y-Yj?" Vroeg hij bezorgd, zijn ogen groot. Toen hij zag dat ze tegen een rots sloeg hield hij een hand voor zijn mond "Yj! Gaat het?!" Riep hij geschrokken. Snel stapte hij achteruit toen hij zag dat Yj boven kwam. Hij staarde naar haar geschaafde knieën, naar haar gezicht en toen naar het kistje. Langzaam hurkte hij naast haar neer en voelde zijn mond lichtjes open vallen toen Yj begon te huilen. Even staarde hij haar geschokt aan, maar legde toen zijn trillende handen op haar schouders. "Y-Yj?!" Riep hij angstig, en gaf een zacht kneepje in haar schouders. "W-Wat is er?!" Vroeg hij, in een hoog stemmetje. Waarom was Yj aan het huilen? Misschien had het wat te maken met het kistje...?

"Dit kistje is van een vriendin van mij. Van ons." Anthony slikte toen hij een brok in zijn keel voelde en knikte langzaam. "Ze is hier gesrpongen .." Hij staarde even naar het water en voelde een rilling over zijn rug lopen. Toen hij weer terug keek zag hij dat Yj haar portemonnee had gepakt en een klein sleuteltje in haar hand had. Met een verdrietige blik in zijn ogen keek hij toe hoe Yj het sleuteltje in haar vuist hield en het tegen haar hart drukte. Hij keek met grote ogen toe hoe het meisje het kistje opende nadat ze het sleuteltje in het slot had gedaan. Hij keek toe hoe ze er een briefje uit haalde en voeldze zijn ogen vochtig worden. Kort snifte hij. "H-Het is zo e-erg.." Jammerde hij fluisterend en pinkte wat tranen weg. Ugh, wat was hij toch gevoelig.. Net een porseleinen vaas die op de rand van een diepe kloof stond. "W-Wat staat e-er?" Vroeg hij uiteindelijk, zijn stem gebroken.

Yj keek op bij zijn snif, en keek hem met een klein glimlachje aan. "Hé, geeft niet joh, ze is op een betere plek nu." Haar ogen keerde weer naar het briefje, en in stilte las ze wat er stond.

"Lieve Yj,

Ze zeiden dat het niet voor eeuwig kon regenen, en anders moest je er in leren dansen. Nou, dat kon ik niet. De regen kwam telkens weer terug, en je weet dat ik niet kan dansen. Hoe ik ook probeer, dansen zal ik nooit kunnen. Je kan niets voor me doen, gewoon je dromen achterna jagen en die verdomde tattoo op je rug laten zetten! Weet dat je perfect bent hoe je bent, ook al val je zo nu en dan op een ander persoon, je weet wat ik bedoel. Ik hou van je, je bent de beste vriendin die ik me wensen kon. Maar het is gedaan voor mij, Yj. Het spijt me. Bewaar ons kistje goed, en herdenk me nu an dan. Follow your heart, girl. Deze rotsen worden mijn plats nu.

Dikke kus,
Shy
Over. En uit."

Ze keek Anthony aan, en mompelde wat. "Ze neemt gewoon afscheid." zei Yj zacht.