Uh.. Hi..?

Anthony stond bovenop een rots. Waarschijnlijk een van de grootste rotsen in de buurt. Zijn voskleurige haren wapperde mee op de wind. Een glimlach stond op zijn gezicht, en zijn ogen waren dicht. Hij genoot met volle teugen van de stilte. Nouja, op het geluid van de wind na dan. Langzaam opende hij zijn ogen weer. Een diepe zucht verliet zijn mond. Hoe lang stond ie' hier al? Een uur? Misschien twee? Hij voelde zijn benen lam worden en ging langzaam zitten. Zachtjes begon hij te zingen. Hij hield van zingen, hij deed het werkelijk overal. Behalve als er mensen om hem heen stonden. Mensen hadden eigenlijk nog nooit echt gehoord hoe hij zong, ookal klonk het nog zo zuiver en licht. Toen hij geluid achter zich hoorde werd hij meteen stil en spitste zijn oren. Snel keek hij over zijn schouder. Hij zag een persoon staan, waardoor hij snel opstond en verlegen naar de persoon omdraaide. "Eh.. Uh.. H-Hallo..." Mompelde hij zacht.

Wat verlegen trok hij aan zijn mouw. "Ik .. Wilde je niet storen, ik was aan het luisteren hoe je zong .." Hij moest goed luisteren om het te horen, maar door de harde wind verstond hij maar beetjes van wat ze zei. Wel genoeg om het te begrijpen. Hij bloosde even. ".. En je zingt echt heel erg mooi." Kort keek hij verrast, en glimlachte toen lichtjes. "Echt? ... Bedankt.." Hij prulde weer even aan zijn mouw. Even staarde hij naar het meisje, en ging toen voorzichtig weer zitten. Hij voelde zich nooit meteen op zijn gemak bij andere. Tuurlijk kon hij wel mensen vertrouwen, hij was alleen schichtig. Hij staarde een tijdje naar beneden. En dan was er ook nog die stilte.. Die ongemakkelijke stilte. Hij zuchtte zachtjes "Ehm.. Hoe heet je? Als ik vragen mag.." Hij keek lichtjes op naar het meisje, en zette een scheef glimlachje op.

+Tuurlijk ^-^!

"Ja, echt, je zingt echt erg leuk, moet je wat mee proberen te bereiken, lukt je wel." Met een lichte frons keek hij naar het meisje. "Echt? Ik weet niet hoor..." Hij glimlachte verlegen en wachtte tot het meisje haar naam zei. Of niet.. "Ik heet Yj Phillis, je spreekt het uit als Iej Fillis," hij glimlachte een beetje breder. "En jij?" Hij keek weer voor zich uit.  "Leuke naam.. Ik heet Anthony.. Anthony Blaze.." Ugh, wat schaamde hij zich voor zijn achternaam. Alsof hij een vuur was dat alles in brand stak. Welke idioot had dat dan ook bedacht? Hij zuchtte zachtjes en rilde even. Damn, hij had een jas aan moeten trekken. Ach, eigen schuld. Wie ging er dan ook in alleen een t-shirt in de wind staan?

"Anthony. Ook een leuke naam." Kort glimlachte hij weer. "D-Dankje." Mompelde hij trillend. Langzaam keek hij op naar Yj. "Je hebt het koud. Niet? Da's balen." Hij knikte enkel en wreef even over zijn armen die bedekt waren met kippenvel. Hij keek naar de gitaarkoffer en toen weer naar het meisje. "Wil je h'm even lenen, misschien?" Wat verbaasd keek hij op. Meende ze dat? "E-Echt?" Vroeg hij, en knikte toen lichtjes. "Als je dat goed v-vind.." Zijn donkerbruine ogen waren groot van verbazing. Eigenlijk had nooit iemand zoiets aan hem gevraagd. Meestal kom het andere niet schelen. Yj was zo.. Lief.. Dat had hij al zo lang niet meer meegemaakt. Ondanks de kou, begon hij zich toch warm te voelen van binnen, puur door de vriendelijkheid van Yj.

"Tuurlijk vind ik dat goed mallerd, hier, neem aan,"[/b] lachtte ze, en gaf hem de pull. Zijn gestotter was zo aandoenlijk, en zacht grinnikte ze bij zichzelf. Yj leegde haar zakken even, en legde een aansteker, wat kleingeld, een pakje sigaretten en een plectrum of twee of haar schoot. "Damn," zei ze, toen ze zicht brandde aan de aansteker. Ze blies even of de rode vlek op haar hand, en ze begon te trillen. "Faal, Yj, je faalt!" riepen haar gedachten, en ze liet de sigaret ook nog vallen. "Dubbeldamn." zei ze, licht sip kijkend naar haar laatste sigaret, die nu dus mooi op de grond lag op te branden. Zacht duwde ze h'm uit, en stak hem in het lege doosje. "Sorry." mompelde ze richting Anthony, ze moest nu vast als zo een halfverslaafde hooligan over komen.

+Ze heeft een te grote obsessie, I'm sorry x'D

"Tuurlijk vind ik dat goed mallerd, hier, neem aan," Hij nam de grijze pull aan en trok hem over zijn hoofd. Hij had even moeite met de mouwen maar dat lukte uiteindelijk wel. Hij nestelde zich een beetje in de pull en keek toen naar Yj. "Damn," hij fronste even "Oi! Gaat het?" Hij keek haar geschrokken aan. Yup, Anthony was erg snel geschrokken en bezorgd om haast elk ding. Zwijgend keek hij toe hoe Yj ook nog de sigaret dropte. "Dubbeldamn." Hij verstopte zijn gezicht onder de mouwen om zijn grinnik te verbergen. Snel keek hij weer op. "Sorry. " Hij glimlachte weer scheef. "Um.. Als je wilt.. Mag je er wel een van mij?" Vroeg hij en pakte een sigaret uit zijn zak die hij lichtjes naar Yj uitstak.

+XDD vind het wel grappig. Dubbeldamn XD

Anthony werd weer rustig bij het zien van de geruststellende blik. Hij glimlachte even toen Yj de sigaret aannam.  "Dankje Anthony," hij bloosde een beetje. "Alstjeblieft.." Murmelde hij en keek weer voor zich uit. Opeens fronste Anthony. Um.. Waar was zijn tas? Langzaam keek hij over de rots. En ja hoor, daar lag de tas op een rots vlak naast het water. Hij had hem er vast afgestoten zonder het te merken. Hij keek van Yj naar de tas en toen weer naar Yj. Snel deed hij de pull uit, hij wilde natuurlijk niet dat die vies of nat zou worden. "Ik ga even mijn tas halen.." Hij legde de pull zachtjes neer en ging staan. Hij sprong op een iets lagere rots, en klom wat onhandig naar beneden. Toen hij op een rots vlak naast het water sprong, wankelde hij even, maar bleef staan. Meteen toen hij een stap zette ging hij vol op zijn achterste. Hij schrok even, maar ging meteen staan. Hij zou die tas krijgen.

"Anthony!" Anthony keek op, grinnikte even en keek dan weer snel naar waar hij liep. "Gaat het? Dat zag er niet onzacht uit." Hij knikte "Ja hoor! Het water heeft het steen alleen glad gemaakt." Hij keek naar de rots waar de tas lag. Dan moest hij springen. Minstens een meter. Kort beet hij op zijn lip, en keek op naar Yj. "Moet ik je helpen?" Hij schudde lichtjes zijn hoofd. "Het lukt wel hoor! Denk ik.." Hij nam een klein stapje terug en sprong naar de rots waar de tas lag. Hij kwam op zijn voeten terecht, wankelde hevig en gleed met een voet uit waardoor dat been in het water terecht kwam. Snel pakte hij de tas en klom uit het water. "... Oeps." Mompelde hij en keek naar Yj. Hoe moest hij weer naar boven?

+ It's okay ^_^

Anthony rilde nog meer dan eerst, aangezien zijn broek nu half doorweekt was. Hij sloeg de tas om zijn schouder en keek een beetje angstig omhoog. Straks kon hij niet meer naar boven! "Euhh." Hij slikte en keek toe hoe Yj op haar knieën haar hand naar hem uitstak. Daarna ging ze op haar buik liggen en stak haar hand opnieuw uit. "Probeer h'm te pakken, ik trek je wel omhoog." Meteen werd hij rood "W-Wat..?" Vroeg hij zacht, haast onhoorbaar door de harde wind. Even staarde hij Yj aan, zuchtte en ging op zijn tenen onder Yj staan. Hij strekte zijn armen zover mogelijk uit en raakte met zijn vingertoppen al Yj's hand aan. Een van zijn ogen kneep hij dicht van inspanning, zichzelf zo ver mogelijk uitrekkend. Waarom was hij dan ook zo klein? Meh..

Anthony's ogen werden wijd toen hij zag dat Yj naar beneden viel. Hij gilde in een hoog stemmetje en sloeg zijn handen voor zijn ogen. Hevig trilde hij, en durfde niet te kijken tot hij Yj's stem weer hoorde. "Ennnnn .." Trillend keek hij tussen zijn vingers door, en haalde langzaam zijn handen voor zijn gezicht weg. Snel ging hij naar Yj, maar lette niet op de gladheid en gleed weer uit. Hij belandde hard op zijn rug, naast Yj, en kreunde even. "Toen waren we allebei hier." Lichtjes keek hij op, zijn ogen lichtjes gevuld met tranen. "Dubbeldamn, again." Hij wreef snel zijn tranen weg "G-Gaat het?" Vroeg hij in een hoog stemmetje "sorry sorry sorry! Ik heb je vast omlaag getrokken!" Jammerde hij.

 "Het was niet jou fout Anthony, je kwam amper tot aan mijn hand. Het waren rollende steentjes ofzo." Langzaam keek hij op, en veegde zijn tranen weg. "Nu, omhoog raken." Langzaam knikte hij. Anthony maakte zichzelf weer kalm en nam een diepe zucht. Hij keek omhoog. "Uhu.. Even denken.." Hij fronste nadenkend en beet op zijn lip. Langzaam begon hij wat te lopen over de rotsen, zoekend naar een plek waar de rotsen minder steil waren.

-kort T^T

Langzaam begon Anthony weer te kalmeren, en een lichte blos stond op zijn gezicht toen Yj zijn wangen droog veegde "Kalm, Anthony." Hij maakte een klein glimlachje. "We kunnen dit. Ik geef je en voetje, en klim zelf wel langs de rots af." Anthony knikte lichtjes en ademde diep in. Toen was hij stil en schudde snel zijn hoofd. "Dat zou wel egoistisch van mezelf zijn.. We gaan samen een uitweg zoeken.. Oke?" Hij praatte in een zachte stem, maar net hard genoeg om de wind en de golven te overpraten. Langzaam keek hij omhoog. "Misschien kunnen we iemand bellen?" Vroeg hij en keek weer naar Yj.

Als jij een mobiel hebt, kunnen we bellen, ja." Hij knikte en opende zijn beige tas. Hij haalde zijn witte telefoon met lichtroze hoesje eruit. Hij werd rood. "Ditteh.. Is de telefoon van mijn zusje." Verzon hij snel, zodat hij niks hoefde uit te leggen, ookal had hij helemaal geen zusje. Hij voerde snel de code in en keek naar Yj. "Wie moet ik bellen?" Vroeg hij zacht. Hij verstijfde weer toen hij hoorde dat Yj het over lijken had "L-Lijken?" Zijn gezicht werd spierwit. Angstig keek hij rond "Ik wil geen lijken tegenkomen!" Jammerde hij en liet zijn telefoon vallen voordat hij zijn gezicht verstopte achter zijn mouwen.

Yj haalde haar schouders op bij de uitleg over de mobiel. "Een mobieltje is een mobieltje, wit, roze, geel, groen, blauw of zwart, no difference." zei ze. "Bel .. Euhh," Yj dacht even na. "Je moeder?" toen hij zijn mobiel liet vallen voor de lijken, liep ze op hem af en legde geruststellend haar hand en op zijn schouders. "Anthony, kijk .. Deze plaats staat bekend omdat hier veel mensen .. Hun levenseinde vervroeger .." zei ze zacht. Ze verzweeg het feit dat ze hier ook vaak had staan dubben.

+Het is echt, lees maar bij de uitleg over deze plek >~<

"Een mobieltje is een mobieltje, wit, roze, geel, groen, blauw of zwart, no difference." Hij knikte kort "Ja.. Maar roze.. Ik dacht.. Njah.." Hij haalde zijn schouders even op. Kort keek hij op. "mijn moeder.. Ik krijg minstens 500 jaar huisarrest als ze erachter komt wat ik aan het doen ben.." Hij wreef een hand door zijn zwarte haar en zuchtte. Toen Anthony bang was geworden door het verhaal over de lijken voelde hij haar hand op zijn schouder. "Anthony, kijk .. Deze plaats staat bekend omdat hier veel mensen .. Hun levenseinde vervroeger .." Hij trilde lichtjes. "Ik weet het.." Jah.. Hij wist het maar al te goed. Hij nam een diepe trillende zucht en pakte zijn telefoon op. "Ik bel mijn ma wel.." Fluisterde hij.