Pardon me!

De jongeman zei dat als ze hem gezelschap hield, ze de sigaret gratis mocht hebben. Met lichte twijfel liet ze haar rugzak op de grond, naast de tafelpoot, glijden, en trok de stoel achteruit. Ze glimlachte, en schoof toen ze zat haar stoel korter naar de tafel toe. De zitting prikte door het dunne stof van haar halfgescheurde panty door, en ze schoof wat heen en weer over haar stoel, tot ze tenslotte haar vest onder haar achterwerk legde. Ze bekeek de man voor haar even, en besloot dat hij er vertrouwbaar genoeg uit zag. "Euhm, ik ben Yj, aangenaam," stelde het meisje zich voor, met een blik op haar handen, die ze weer aan het wringen was. Het was een soort tik, haar vingers kraken of met haar handen wringen. Zacht legde ze hen dus maar op tafel, en keek de man tegenover haar even glimlachend aan. Het was leuk dat hij geen 'hier, en nou snel wegwezen, creep'- indruk uitstraalde, en Yj vond dat hij een vriendelijke blik in zijn ogen had. Even verfoeide ze zichzelf voor het feit dat ze de laatste tijd veel te vaak rookte en dronk, en ook al gaf ze niet veel over anderen hen mening, ze wou niet als het verslaafde kind over komen. Als ze niet dronk of een sigaret kon roken werd ze weer zo chagerijnig. Het donker gekleede meisje bukte zich even over de zijleuning van haar stoel, en viste haar mobiel en portefeuille uit haar rugzak. Voorzichtig legde ze die neer, en keek weer even vluchtig naar de man voor haar. Yj hoopte dat hij al op een serveerster gewenkt had, want buiten zin in een sigaret kwam de behoefte aan wat alcohol ook weer boven water drijven.