Laura liep door het bos. De reakons forest. Het was erg groot en mooi, ze was er nu s'avonds. Ze zuchtte na een tijd lopen en wou weten waar ze heen moest om naar huis te gaan. Ze liep een half uur maar besefde toen dat ze zo niet verder kwam. Ze pakte een grote boom stevig vast en begon er in te klimmen. Van tak naar tak. Gelukkig was de boom sterk, nog een tijdje klimmen en ze was op de top. Nog één tak. Ze greep naar de tak, maar hij was te dun zwak en klein. Waarom laura, waarom moest je nou de kleine tak kiezen inplaats van die daar? dacht ze toen de tak begon te kraken. Toen viel ze naar beneden, ze was al best hoog dus het raken van de grond deed erg pijn. Ze klom overeind.''kun je een boom niet aan?'' zei een stem in haar hoofd. ''nee een heel bos kan ze niet aan!'' zei een andere stem. Ze zei in zich zelf. ''WACHT MAAR AF.'' Ze klom in de boom, van tak naar tak, heel sterk. Iets prikte in haar arm, ze keek snel naar haar arm. Een tak was vast gekomen in haar arm en ze begon te bloeden. Ze kon de tak waar haar gewonde arm, rechter arm, bijna niet meer vast houden. ''Au..'' zei ze en greep naar haar arm waar door ze bijna viel. Ze lette niet op en klom dus op een andere tak zonder handen, maar ze had geen evenwicht en viel. Haar armen bloedde beide nu. Toen zei de stem weer ''Zie je wel, laura kan niet tegen een paar takjes.'' ''KAN IK WEL!'' zei laura boos. Ze klom de boom weer in wat geen goed idee was. Bijna, dit keer zou ze de top halen, hijgde ze. Een tak raakte haar voorhoofd toen ze echt bijna bij de top was. Nu liet ze weer los door de pijn en haar hoofd begon te bloeden. ''I-ik zal winnen..'' zei ze in zich zelf toen ze op de grond was gevallen. Alles werd oppeens zwart en ze zag niets meer.
