Evangelyne l'Espar

♥ GENERAL
Name: Evangelyne l'Espar
Nickname: Eva
Age: 22
Birthday: 08 Oktober
Gender: Vrouw
Orientation: Hetero
Job: Ze heeft een bijbaantje bij de bioscoop
Study: Biologie

♥ APPEARANCE
Eva heeft een vrij normale grote, misschien net ietsjes groter dan de gemiddelde vrouw. Ze is een volgroeide vrouw en dat kan je ook terugzien in haar figuur: ze heeft rondingen. Echter heeft ze niet de grootste cup ter wereld, maar zelf ziet ze dit niet als een probleem: het zit anders toch maar in de weg.
Haar huid is blank en het is ook moeilijk om er een moedervlekje op te vinden, wat haar een egale uitstraling geeft. Hetzelfde geldt voor haar gezicht, waar ze erg blij mee is. Ze heeft erg grote ogen die lichtgroen van kleur zijn.
Als laatste haar haar, wat niet zo speciaal is. Het is lichtblond en reikt tot haar schouders. Ze heeft een schuine pony, die ze vaker nog wel eens opsteekt omdat hij in de weg zit naar haar gevoel.

♥ INSIDE
Eva is erg egoïstisch, dit gaat gepaard met haar enorme jaloezie. Ze is namelijk jaloers op andermans geluk, maar het is niet perse dat ze het mensen niet gunt: het is meer een kwestie van waarom zij en ik niet? Door haar jeugd heeft ze het gevoel gekregen dat ze altijd achtergesteld wordt en dus minder krijgt dan anderen, wat in sommige kwesties helemaal niet zo is. Echter laat ze dit niet blijken en doet ze maar alsof ze blij is voor anderen, maar als ze heel eerlijk is is ze dat vrijwel nooit.
Verder is de jonge vrouw ook erg gesloten, maar op een ietwat aparte manier. Ze is erg makkelijk in de omgang en maakt zonder enige problemen een praatje met een onbekende, maar ze zegt echter nooit over zichzelf. Mensen hebben de gewoonte om zichzelf heel erg interessant te vinden en daar put zij haar voordeel uit: ze laat de andere gewoon praten en doet net alsof ze dezelfde mening deelt - terwijl ze bijvoorbeeld een bepaalde film haat, maar doet alsof ze hem geweldig vindt zodat ze in de smaak valt. Zo kun je ook zeggen dat Eva verschillende persoonlijkheden heeft: ze gedraagt zich net ietsjes anders bij iedereen zodat ze aardig gevonden wordt - dit heeft wel als gevolg dat niet veel mensen de 'echte' Eva krijgen te zien. Dit is dus haar vorm van geslotenheid.
Als ze eenmaal goede vrienden heeft komt de echte Eva wel naar boven: eentje met een ochtendhumeur, die slecht tegen vragen kan, met gemak iemand aan het lachen kan maken en erg loyaal is. Het valt niet te ontkennen dat ze roddelt, maar haar echte vrienden zal ze nooit in zo'n kwaad daglicht zetten. Het soort humor dat Eva gebruikt is het droge soort. Ze heeft altijd al een goede timing gehad en hierdoor kan ze de perfecte opmerkingen maken tijdens een bepaalde situatie die men altijd als grappig beschouwd. Soms meent ze bepaalde dingen oprecht, ze is niet de liefste, maar soms is het gewoon om de lol.
Eva weet dat ze niet perfect is of ooit zal zijn, maar streeft hier stiekem nog steeds naar. Dit gaat gepaard met redelijk wat zelfkennis, die enkel haar slechte eigenschappen bevat. Het verschaft haar echter wel veel inkijk in anderen en ze kan zich ook goed inleven, zo kan het ook zijn dat ze nooit een serieuze discussie aangaat met sommige personen omdat ze weet dat het zinloos is bij hen. Of weet ze heel goed hoe iemand zich voelt en kan ze samen met die persoon gaan huilen om iets, dit neemt echter niet weg dat ze alsnog een ramp is als het aankomt op het troosten van anderen.

♥ LOVE LIFE
Ja ja, Eva haar liefdesleven verdiend een apart kopje! Voornamelijk omdat het niet echt bestaat. Door de jaren heen heeft ze zich zo gefocust op andere zaken, voornamelijk school, dat ze helemaal geen tijd had voor iets zoals een relatie. Daarbij was ze ook slecht in het zien van signalen van jongens, zelfs als ze overduidelijk waren. Hierdoor heeft ze dus bar weinig ervaring met alles omtrent liefde, natuurlijk heeft ze wel voorlichtingen gehad en heeft ze uit nieuwsgierigheid wat dingen opgezocht op het internet: maar de dingen echt doen? Nee. Ze heeft zelfs haar eerste, echte kus nog steeds niet gehad na die tweeëntwintig jaar.
Door dit alles heeft de vrouw ook onreële idealen voor haar mogelijke partner. Zo wilt ze perse dat deze groter en ouder is dan haar, er zijn grenzen - terwijl echte liefde helemaal geen grenzen kent. Ook verwacht ze dat hij een of ander model is, hoewel dit helemaal niet in haar league is. Ze wilt gewoon dat het de perfecte man is, die je in series en films ziet - maar zo'n soort man bestaat helemaal niet.
Het ergste aan dit alles is niet alleen dat ze erg blind is op dit gebied, maar dat ze doet alsof ze een veteraan is. Sommigen zouden haar zelfs zien als 'slet' omdat ze beweert zoveel dingen te hebben gedaan, maar het zijn allemaal leugens.

♥ FAMILY
Father: Arnold l'Espar
"Natuurlijk vond mijn vader Damien leuker: hij was een jongen waarmee hij kon sporten. Ik daarin tegen was een saaie boekenwurm in zijn ogen, iets waar mede hij voor verantwoordelijk is. Echter was hij niet zo vaak en nam hij wel de moeite om chocola voor me te kopen als ik een examenweek had, maar dat was ook alles."
Mother: Andrea l'Espar
"Ze was een psycholoog, for fucks sake. Als er één iemand was die dit alles had moeten weten dan was zij het wel. Natuurlijk is en blijft ze mijn moeder, maar het moet mij vergeven worden dat ik soms uit mijn slof schoot tegenover haar. Ze was zo ongelofelijk blind, zelfs als ik het letterlijk had gezegd tegen haar (over Damien) zou ze het niet zien. Zij was de ergste van de twee. Ze voedde mijn broer gewoon met aandacht en maakte hem tot wat hij is."
Older brother: Damien l'Espar
"Meneertje perfect! Dat is mijn bijnaam voor hem, gezien hij echt denkt dat hij perfect is. Ik kan het hem niet kwalijk nemen omdat iedereen, behalve ik, die illusie heeft bevestigd waardoor zijn visie nu verpest is. Het feit dat hij ook altijd foute vrienden kreeg liet ook blijken hoe naïef, en daarbij blind, hij eigenlijk is. Waarschijnlijk leert hij het nooit, omdat hij het nooit leert - hij snapt het gewoon niet. Omdat hij nog nooit gecorrigeerd is en nooit zal worden."

♥ HISTORY
Eva haar leven begon erg rooskleurig. Haar ouders hadden goede banen en dus had ze ook een zekere toekomst. Voor haar was haar broer gekomen: Damien, ongeveer een jaar ouder dan haar. Het koppel koos ervoor om snel twee kinderen achter elkaar te nemen, zodat de leeftijdskloof niet zo groot zou zijn en de twee het dus beter met elkaar konden vinden: helaas was dit niet genoeg om de slechte relatie tussen de twee te voorkomen.
In het begin was alles leuk: twee baby's samen in bad, twee baby's die samen speelden - allemaal lief en schattig. Maar het duurde niet lang of Damien vulde al de rol in van oudere broer: hij begon het meisje te pestten. Soms hadden ze het leuk, maar van het een op het andere moment moest de jongen het weer verpestten door haar te slaan of te trappen. Of door gewoon iets af te pakken waar zij mee bezig was, een pop bijvoorbeeld. Veel kon Eva hier niet tegen doen, behalve huilen en het meldden bij mama. Echter volgden er nooit straffen voor de oudere broer en daarom bleef hij gewoon vrolijk doorgaan. Het werd nog erger wanneer Damien het liegen onder de knie kreeg en begon te zeggen dat zíj degene was die altijd begon en raad eens? Bij Eva volgden er wel consequenties.

Zo gingen de jaren voorbij en werd de kleine Eva steeds stiller. Ze liet het meeste wat Damien deed gewoon toe, maar kon het niet helpen dat ze wel nog steeds snel moest huilen. Voor het grootste gedeelte probeerde ze hem te vermijden zodat ze geen last zou hebben van zijn geklier, maar als hij zich verveelde gebruikte hij haar om die verveling teniet te doen. Jammer genoeg voor de jongen kwam zijn zusje er al snel achter hoe het spel werkte: als zij geen reactie gaf op hem, dan was ze saai en zijn tijd dus niet waard. De tijd van het negeren begon.
Echter kan je het als kind niet helpen dat je soms ook wel eens aandacht wilt, maar het maakte niet uit wat het meisje deed: Damien was altijd leuker, grappiger en beter. Volgens hun ouders had hij overal talent in en zij? Nou zij kreeg een schouderklopje omdat ze zo volhardend was. Wel was het zo dat Damien een erg lui kind was in alle aspecten en dat liet zich blijken in zijn school resultaten. Wanhopig om íets te hebben begon het meisje zich dus op school te focussen, waardoor zich langzaam maar zeker een faalangst ontwikkelde. De complimenten mochten niet groots zijn, maar een simpele: goed zo meid, betekende ontiegelijk veel voor het meisje. Het zou haar ontnomen worden als ze slechte resultaten zou bepalen, dus moest ze wel presteren. Het was het enige wat ze had. En voor haar voelde het nog erger aan omdat ze bang was om anders te verdwijnen in de vergetelheid.

Een erge puber was ze niet: die hormonale schommelingen moesten maar wachtten, want ze moest presteren. Vrienden had ze wel, maar afspreken deed ze nooit. Ze had geen hobby's, ging nooit uit en verstopte zich vrijwel iedere dag op haar kamer. Haar huiswerk was altijd in orde en haar cijfers logen er niet om, maar ze kon niet ontkennen dat ze zich toch wel eenzaam voelde. Ze wilde wel meedoen met anderen, maar tegen de tijd dat ze dat besloot had genomen was het al te laat. De groepjes hadden zich gevormd en ondanks dat ze nergens buiten viel, hoorde ze ook nergens écht bij. Mensen mochten haar, maar daar bleef het ook.
Eenzaamheid is iets heel ergs naars. Ze kon nog steeds niet tippen aan haar broer, ondanks dat deze ontzettend faalde op school en voor alleen maar problemen zorgde - hij was en bleef de lieveling, dus op aandacht van haar ouders kon ze niet rekenen. Ze had geen echte vrienden. Ze had helemaal niemand behalve zichzelf. Je kon niet zeggen dat het meisje perse depressief werd, maar de gedachte: niemand zou me missen als ik verdween, kwam wel dagelijks in haar op. Dit alles bleef zo een paar jaar doorgaan, totdat ze serieus overwoog om te verdwijnen. Echter kon ze het niet, wilde het niet. De rationele gedachte: er is toch heus wel een reden waarom ik hier ben? Heeft haar hier gehouden, maar ze had meer nodig - dus ging ze opzoek naar haar vrienden, via het internet.
Op het internet leerde ze mensen kennen waarbij ze zichzelf kon zijn, het was zo gemakkelijk als je de ander niet echt kende - je hoefde niet na te denken. Als je het verprutste bij iemand dan wiste je hem of haar uit je contactenlijst en klaar! De internetwereld werd een wereld waar ze van hield omdat hij zo simpel was en haar wat stabiliteit bood.

Ze maakte haar middelbare school af en ging studeren. Ze verliet haar huis en ging op zichzelf wonen in een studentencomplex. Nieuwe gezichten kwamen in haar leven en deze keer zorgde ze ervoor dat ze het niet verpestte, maar ze ontdekte al snel dat het uitgaansleven niks voor haar was en trok zich weer terug in haar inmiddels eigen wereldje.
Haar leven was vrij rustig, totdat het verpest werd door Damien. Ook haar broer was uit huis gegaan om te studeren, maar zoals ze al had verwacht was hij in de problemen gekomen en kwam hij bij haar voor hulp. In eerste instantie wilde ze het weigeren, maar hij was en bleef familie - dus hielp ze hem maar. Echter leek de jongen net een kat: als je hem iets gaf dan bleef hij zeuren om meer. Ze bleef geven en geven, maar er kwam nooit echt resultaat en op een gegeven moment weigerde ze het dus. Al snel kreeg ze bericht van haar ouders dat deze het onbehoorlijk vonden dat ze dit deed: natuurlijk kregen zij alleen het stuk te horen dat ze het hem weigerde en niet dat ze van te voren wel hulp had geboden. Ze deed niet eens haar best om het goed te praten, maar toen haar hele familie bleef zeuren werd ze gek. Het maakte niet uit of ze een nieuw e-mail adres aanmaakte of een nieuwe simkaart aanschafte: ze vonden haar gegevens wel.

Uiteindelijk lichtte een van haar vrienden op het web haar in over een bepaalde locatie waar ze haar nooit meer zouden kunnen lastigvallen: ze zouden haar plek niet weten en als ze misschien alles daar zou regelen zouden ze geen contact meer met haar kunnen zoeken. Wanhopig om het te laten stoppen verhuisde de vrouw naar deze plek, genaamd Mistlake.