Time to visit you again ..

Het was weer tijd. Tijd om nog eens het graf van haar overleden vader te gaan bezoeken. Gewapend met een bosje bloemen en een nieuwe zakdoek in haar broekzak liep ze het kerkhof op, en zuchtte diep. Ieder jaar deed ze dit, maar nog geen een keer heeft ze haar zakdoek nodig gehad, en nog geen een keer heeft ze de bloemen op zijn graf gelegd, telkens op het graf van een ander persoon. Maar nu knisperde het grind onder haar laarzen, toch ze hoorde het allemaal niet. Haar hoofd leek vol watten te zitten, en ze liep willoos richting Thom's - haar vader's- graf. De grijze steen en het kleine engeltje op de kop van de steen kwamen haar nu al zo bekend voor, dat ze zelfs het tekstje op de zerk uit haar hoofd kende; "Rust, rust in deze kille gronden, door de engelen gehaald, vervroegd door de haat van een moordenaar." Yj had het altijd al een stom tekstje gevonden hebben, maar wat maakte het uit, haar vader was stom. Ze was een beetje opgelucht toen hij vermoord was, enkel omdat ze het beu was iedere dag met een nieuwe blauwe plek rond te lopen, ze haatte het als hij haar sloeg. Ze hurkte, en keek dubbend naar het graf. Haar vingers met zwartgelakte nagels gleden over de ingekraste woorden, en met een takje pulkte ze wat mos uit de hoofdletter 'R'. Met krakende knieën stond ze op, en legde zoals haar gewoonte was de bos bloemen op het graf naast haar vader. Ze keek nog een keer naar het graf, waarna ze zich omdraaide, en op een bank ging zitten. In de verte zag ze een schim op het kerkof, en Yj fronstte haar wekbrauwen. "Hallo?"