Yki & Rhys Place

Eindelijk, na een aantal maanden zagen bij zijn ouders en de perfecte doordachte methode was het dan toch gelukt. Rhys zou bij zijn zus gaan wonen. Zijn ouders waren er grandioos tegen geweest, maar hij had voorgelegd dat het makkelijker zou worden voor hun en dat ze ook niet meer zo op hem moesten letten moest hij weer eens te laat binnenkomen. Natuurlijk zou hij zich ook gaan gedragen bij Yki, dat was immers een van de afspraken die de twee gemaakt hadden. Hij zou zich niet als een verwende tiener gaan moeten gedragen bij haar thuis want dan vloog hij direct terug naar huis. Het geluk dat zijn zusje ook in de Weaylons woonde had hij er dan ook nog eens bij, dus uiteindelijk zou er niets ontbreken voor hem. ‘Ik kom heus nog wel over de vloer hoor.’ Grijnsde hij even naar Bianca, de arme vrouw stond met de tranen in haar ogen naar haar zoon te staren, en dan te bedenken dat hij hier maximum 50 meter verder van woonde of maybe wat meer. Om nog even sentimenteel te doen gaf hij zijn ouders nog een knuffel en stapte dan in zijn wagen. Daar had hij de nodige spullen in gestoken, waaronder zijn stereo, en nog enkele andere zaken waarmee hij zijn slaapkamer zou gaan bekleden.
Een klein kwartier later reed hij de oprit van het huis van zijn zus op en duwde een keer op zijn claxon om te laten merken dat hij er was. Wanneer hij de deur open had gedaan sprong de kleine husky pup de wagen meteen uit en liep energiek naar de deur van zijn nieuwe huis. Al een geluk was hij zindelijk want anders had Yki er nooit mee toegestemd. Lachend greep hij een rugzak uit de wagen en sloot vervolgens de deur achter zich, ander spul zou hij wel later uit de wagen halen. Blijkbaar had zijn zus hem niet gehoord want de deur was nog dicht en hij had geen sleutel. Om nog even het verwende rot jong te spelen begon hij als een bezetene op de bel te duwen. Op zijn gezicht stond een gigantische grimas geplakt. Oh, als ze nog in haar bed lag dan was het gegarandeerd dat hij een emmer water in zijn gezicht kon verwachten als de deur open ging. Na dat hij de bel genoeg had gebruikt leunde hij tegen de deurlijst, wachtend op zijn lieftallige zusje om de deur open te doen. Max zat mooi aan de voeten van Rhys, lichtelijk verveeld en duidelijk wachtend op eten. Die kleine rat at het dubbele van wat hij naar binnen werkte, en hij at echt wel al veel. Maar goed, hij was de enigste de zich zorgen moest maken over de eetgewoontes van zijn puppy en hij zou er ook als enigste voor opdraaien.

Wanneer het chagrijnige gezicht van zijn zusje verscheen bij de deur werd zijn grijns alleen maar breder. ‘Het is altijd leuk om mij weer te zien.’ Grapte de jongen. ‘Nee, sorry dat ik zo vroeg ben trouwens. Maar je kent pap.’ Als het aan die man lag zou hij hier niet komen wonen dat was wel zeker. Maar ach, hij was hier nu en zou er natuurlijk het beste van gaan maken samen met Yki, althans wanneer ze weer wat vrolijker was. Max ging vrijwel meteen achter de kleine bulldog aan en ging vrolijk aan de gang met een van diens speeltjes. Het dominante gedrag van de andere hond, daar trok de pup zich niets van aan. Zoals altijd, maar dat zou hij wel gaan leren met der tijd. Kort knikte hij wanneer zijn zus weer naar boven liep, zelf liep hij de woonruimte in en sloot de deur met zijn hiel. Zijn blauwe ogen namen elk detail tot zich, alsof hij hier werkelijk voor de eerste keer binnen kwam, wat eigenlijk totaal niet waar was. Kort wreef de jongen over zijn kaak en wachtte dan mar gewoon weer af tot Yki naar beneden kwam. Iets wat niet al te lang duurde, want net toen hij zich had neergehurkt bij de honden klonk haar stem alweer. ‘Nah, ik zit nog vol van bij ma.’ Wees hij haar aanbod vriendelijk af. Max daar aantegen liep gretig naar de waterbak die werd neer gezet, en begon te drinken alsof hij deze ochtend nog niets had gekregen. Wanneer ze op het hondenluik duidde schoot zijn blik er enkele seconden naar toe. ‘Als het teveel gekost heeft wil ik mijn deel wel terug betalen hoor.’ Het was een feit, Max ging nu eenmaal veel buiten al was dat meestal wanneer Rhys zelf buiten ging om te gaan joggen op het strand of in het park, en dat was praktisch elke dag. Maar hij vond het wel een goeie investering, die hij natuurlijk uit principe wel mee wou gaan betalen of ze nu wilde of niet. Oké, het was niet omdat ze beide niet genoeg geld hadden, maar aangezien Yki zo vrij was geweest om haar huis open te stellen voor hem. Mocht hij wel iets terugdoen, toch?
‘Ze liep te huilen alsof ik helemaal naar Europa zou trekken of zo. Maar ik ben er zeker van dat ze nu al weer druk is met iets.’ Waarschijnlijk moest ze gaan werken of zo, niet dat het hem eigenlijk iets boeide maar goed. ‘So, zie je het een beetje zitten mij in huis te nemen?’ Rhys wist al lang dat dit echt chill zou gaan worden. Plus, een van zijn redenen dat hij niet alleen was gaan wonen, was ook dat hij haar een beetje in het oog kon houden. Hij was maybe een jaar jonger, maar Yki betekende vrij veel voor hem dus met haar mocht er niets gaan gebeuren. En dan de andere reden was, dat hij niet tegen eenzaamheid kon. Ja, hij had Max, maar hij had wel behoefte aan menselijk gezelschap.