Zo’n vrije dag verdiende de jongen wel vaker. Maar meestal met zijn undercover opperaties lukte dat niet altijd. Toch was het hem dit keer gelukt, met het simpele excuus dat hij zich niet lekker voelde. Waar hij vandaag de dag zou door brengen? Op het strand, daar kwam de groep jongeren niet waarmee hij de laatste dagen mee omging. De man ging even door zijn benen en glimlachte zijn tanden bloot toen de labrador Strife naar hem toe kwam rennen. Vrolijk krabbelde hij het beestje over zijn kop, waarop hij verscheidene likjes in zijn gezicht kreeg als teken van vrolijkheid. ‘Vandaag kan je niet mee kleine rakker. Maar ik beloof dat je vanavond wel mee mag gaan lopen door het park.’ Ryan trok zijn vest aan en vertrok daarna met zijn rugzak naar het strand. Natuurlijk ging hij niet te voet, daar was het strand een beetje te ver voor. Vrolijk wandelde hij naar zijn zwarte Kawasaki Ninja 300, sportmodel off course. Zijn helm pakte hij vanuit het zadel en deze plaatste hij veilig op zijn hoofd. Met een hard geronk van zijn motor raasde de jongen er van door richting Honeycave. Ryan was een ervaren bestuurder, zijn rijstijl was alles behalve rustig maar hij reed toch met de volledige controle over de machine over de asfaltwegen van Mistlake. De man zigzagde tussen de auto’s door om zo snel mogelijk bij zijn bestemming aan te komen. De temperatuur vandaag was warmer als die normaal was in de winter, daar was hij wel blij om.
Aan de zijgevel van de plaatselijke bar parkeerde hij zijn motor en legde die met een stevige ketting vast aan de afvoerpijp. Zijn helm stak hij weer in de ruimte onder het zadel en zo wandelde Ryan uiteindelijk naar het strand. Er was aardig wat volk, naja logisch ook het was weekend en de kinders die normaal naar school moesten zaten hun tijd hier nu te verdoen. Ryan was iets totaal anders van plan dan de meeste mensen hier. Thuis had hij besloten dat hij zich vandaag eens aan die grotten zou gaan wagen. De nodige spullen om daar genoeg te zien staken in zijn rugzak, plus hij had zichzelf ook voor zien van wat eten dus in de problemen zou hij wel niet gaan komen in verband met honger of dorst. In een simpele beweging had hij de kap van zijn vest ook over zijn hoofd getrokken en zo betrad hij de grotten. Hier en daar had hij bij het binnengaan van het gangenstelsel zijn schouders al flink gestoten, maar dat weerhield hem niet van verder te gaan. Hij was immers al veel meer gewoon dan dit. Lang leve zijn training!
[&Meg, hij is flut I know xD]
