Turn the party up, turn it up with some good stuff..

*Myles*

Met een relaxte pas liep Stan door de beruchte wijk Geaylons heen. Van alle kanten voelde hij blikken op zich gericht, echter hoefde hij in principe nergens voor te vrezen. Stan was er inmiddels wel bekent al kwam hij niet uit de wijk vandaan. Hij kwam er voor andere dingen. Uiteraard voor het feesten, maar daarbij ook wat anders. Stan verkocht drugs. Normaal gezien deed hij het alleen in de club waar hij werkte, Medora. Maar sinds dat er ook mensen uit deze wijk kwamen en zijn gezicht wel onthouden werd nodigde ze hem nu ook uit voor enkele feestjes daar. Al hoewel feestjes.. Je kon het gerust behoorlijke feesten noemen. Ze gingen tot erg laat door, nog net geen 24 uur al zouden ze dat vast willen en daarbij zou het niet de eerste keer zijn dat er gewonden vielen. Stan was zich bewust van deze feiten, maar hij deinsde er niet voor terug. Hij hield wel van een uitdaging, van spanning en een kick die hij er van kreeg. Hij was gewoon geen niets doen, stil zittende jongeman.
Na even kwam Stan aan bij de plek waar hij wezen moest. Luide muziek was te horen. Stan deed zijn handen in zijn broekzakken en slaakte een lichte zucht zodra hij het zooitje ongeregeld voor zich zag. Er lag troep bezaait over de tuin, of wat er nog van over was eigenlijk. De ramen leken er nog net niet uit te springen. Stan keek voor een moment de straat rond waarna hij maar richting de voordeur ging. Hij kon de deur echter nog niet open doen of een jongen, die behoorlijk beroerd uit zijn ogen keek en een hand voor zijn mond hield wat maar een ding kon betekenen, deze opende en bijna zijn braaksel over hem wilde gooien van de schrik. Stan greep hem dan ook gelijk bij zijn schouders vast en duwde hem met een ruk aan de kant waardoor de jongen naast hem op de grond terecht kwam en daar de boel liet lopen. Stan keek even met een licht walgende blik opzij, lekker was dat altijd weer. Langzaam aan grijnsde hij daarna wat waarna hij dan ook het huis binnen ging. Hoe erg het voor andere mensen leek die er niet van hielden, dit was hoe het feesten hier er aan toe ging. Dit was het leven waarin hij zich al zolang bevond dat hij eigenlijk niet meer zonder kon. Stan begroette af en toe een bekend gezicht. Na even bleef hij dan ook bij een meisje hangen die hem aan sprak en waarschijnlijk wel uit was op een dans en zelfs wel meer, merkte hij door de manier waarop ze steeds dichter bij hem kwam staan. Hij ging er dan ook wel op in. Echter kon het niet veel verder gaan doordat er gejuich was te horen en als volgt een lichaam tegen zijn rug aan duwde. Stan draaide zich gelijk om en zijn blik viel op een jongen net iets kleiner en misschien jonger dan hem. ''Loop nog eens tegen me op, en ik laat je vliegen door dat raam'' Was het eerste wat uit Stan kwam. Echter moest je het niet al te serieus nemen. Tuurlijk Stan was wel iemand die met iemand anders op de vuist ging als het moest. Maar vaak eindigde een ontmoeting bij hem niet uit op vechten. Het was meestal gezelligheid dat kwam, en nouja, wat drugs kwam ook nog wel eens aan te pas. Afwachtend keek Stan naar de jongen voor hem, benieuwd wat hij zou zeggen.

Laatst aangepast door Myles op di jan 22, 2013 2:55 am; in totaal 1 keer bewerkt

Lets get drunk.

Met nogal wat herrie liep het groepje van ongeveer 5 jongens door de wijk. Myles vergezelde de groep en stak rustig een sigaret op. Een kleine glimlach vormde rond zijn lippen bij het zien van zijn vrienden. Normaal kwam dit groepje hier niet, maar omdat een paar hier vaker waren geweest en zeiden dat het een gaaf feest was, was Myles mee gegaan. Hij stond altijd wel in voor een feestje, en al helemaal als er alcohol en drugs waren. Een fles wkd ging het groepje rond en zodra Myles zijn peuk had opgerookt kwam de fles bij hem. Hij zette de fles aan zijn mond en voelde hoe het blauwe drank door zijn keel gleed. Het was dat een van zijn vrienden de fles uit zijn handen trok, anders had hij hem helemaal alleen op gedronken.
De jongens hadden al het een en ander op en kwamen nogal lacherig bij het huis aan. De licht blauwe ogen van de jongen gleden over het huis. Het was heel anders dan de clubs waar ze normaal kwamen en Myles ging als laatste naar binnen. De muziek denderde door het huis en dat lied een brede glimlach op zijn gezicht toveren. Meteen werd hun drank aangeboden en de jongens namen allemaal een biertje, waarna de blik van Myles door de tent gleed. Zijn ogen bleven hangen op een blond meisje, die hem ook al gezien had.
Niet heel veel later was het meisje naar hem toe gekomen. Ze wou met hem dansen en Myles liet het toe. Wat hij niet wist, was dat haar vriend -die toch een aantal jaar ouder en groter was dan hem- terug was gekomen. Ruw duwde hij Myles van haar af, waardoor hij tegen de rug van een andere jongen aankwam. "Klootzak" riep Myles de jongen na, waarna hij zich omdraaide naar de jongen waar hij zo net tegen aan gebotst was. "Loop nog eens tegen me op, en ik laat je vliegen door dat raam" hoorde Myles de jongen zeggen, waarna hij grijnsde. Zijn vrienden waren ondertussen bij hem komen staan. Eigenlijk ging de alcohol, die zich nu door zijn lichaam voerde, niet samen met de medicijnen die hij gebruikte. Het zorgde voor een averechts effect, hij werd er alleen maar drukker van. Myles zette het pilsje aan zijn lip en nam er een slok van, waarna hij een sigaret uit zijn zak haalde. "Wil je er ook eentje?" boot hij de jongen aan en zijn blauwe ogen stonden vriendelijk, evenals de kleine, scheve grijns rond zijn gezicht.

'Klootzak' Dat was het geen wat de jongen als eerste zei. Maar het leek niet op hem gericht te zijn. Voor een moment viel zijn blik op het groepje jongens verderop. Het was zo'n typisch groepje vond hij, die problemen zochten met iedereen die toevallig even met hun vriendinnetjes dansten. Een lichte zucht ontsnapte Stan zijn mond. Nu dat hij nog nuchter was kon er niet veel gebeuren. Maar wanneer hij heel erg ver heen was kon je beter van hem af blijven als het om een negatieve manier ging. Stan was niet zo zuinig met klappen geven. Gelukkig hadden ze hem na zijn ervaring meestal nog wel met rust gelaten aangezien hij een groot en zelfverzekerde uitstraling had. Blijkbaar had dat toch nog zijn nut gehad.
Stan keek van de groep terug naar de jongen voor hem. Hij had een gelaat op zijn gezicht alsof hij de onschuld zelfe was, maar aan zijn ogen kon hij zien dat hij gedronken had. Zodra Stan hem dan ook duidelijk had gemaakt, met min of meer een grap, dat als hij nog eens tegen hem zou op botsen hij hem door het raam zou gooien begon de jongen voor hem te grijnzen. Voor een moment bleef Stan hem met een wat minachtende blik aan kijken, maar langzaam aan verscheen er dan ook een lichte grijns op zijn eigen mond. Bij hen voegde zich nog een paar jongens. Waarschijnlijk vrienden van de jongen voor hem vermoedde hij. Niet dat het hem iets deed, hoe meer zielen hoe meer vreugd zeggen ze toch altijd? De jongen had een pilsje vast in een van zijn handen. Spontaan begon Stan dan ook wel zin in een te krijgen, maar zodra hij de ruimte rond wilde kijken om te zien waar hij wat aan drank kon halen, reikte de jongen hem een sigaret uit. Kalm pakte Stan de sigaret aan. ''Hm zeg ik zeker geen nee tegen'' Reageerde Stan met een grijns terwijl hij zijn andere hand in zijn broekzak stopte. Tussen zijn vingers voelde hij kleine zakjes drugs glijden. Vast grote kans dat hij er een paar kwijt kon vanavond. Stan nam de sigaret in zijn mond waarna hij uit zijn broekzak een aansteker haalde. De jongen bood hem de sigaret aan dan had hij het vuurtje wel. Stan stak zijn sigaret aan waarna hij de aansteker op hield en wachtte tot de jongen zijn sigaret erbij zou houden. ''Ben je van hier uit de buurt?'' Vroeg Stan vervolgens kalm aan de jongen om maar iets van een gesprek te beginnen. Het meisje die bij hem had gestaan was nu toch al weer aan het dansen met een ander.

Laatst aangepast door Myles op di jan 22, 2013 2:56 am; in totaal 1 keer bewerkt

Hey, stranger.

De minachtende blik die de jongen hem gegeven had, zorgde ervoor dat er de grijns bij Myles iets groter werd. Het kwam waarschijnlijk door de drank, maar daar was hij bij zijn hoofd niet echt bij. Zijn hoofd voelde nogal leeg. Misschien hadden de jongens iets minder moeten indrinken. Maar ach, je kon het niet meer terug draaien. Niet dat het hem iets scheelde, hij voelde het morgen vroeg wel als hij wakker werd.
"Hm zeg ik zeker geen nee tegen" hoorde hij de jongen zeggen, waarna hij voor zichzelf ook een sigaret uit zijn zak haalde. De jongen hield een aansteker voor en rustig stak Myles de peuk in zijn mond, waarbij hij hem bij het vuurtje hield. Hij nam een flinke teug om het vervolgens weer uit te blazen. Vervolgens nam hij een slok van het biertje en zijn blauwe ogen gleden over de mensen. Een zakje drugs ging het groepje rond, en zoals altijd kwam het als laatste bij Myles. "Ben je van hier uit de buurt?" zei de jongen toen Myles het zakje met pillen had aangenomen. Hij haalde er enkele pillen uit, waarna hij die in zijn zak stopte. Na zijn sigaret zou hij die wel nemen.
Zijn blik ging naar de jongen naast hem en hij reikte hem het zakje. "Nee, ik woon ergens bij de zee" zei hij en hij nam nog een hijs van de sigaret. "Jij wel?" vroeg hij. Hij had momenteel toch niks beters te doen dan met de jongen te praten.

Flut >.< En ik was het vergeten te zeggen, misschien was het je al opgevallen, maar ik heb dyslexie xd

Stan volgde Myles zijn bewegingen zodra hij de peuk in zijn mond stopte en deze vervolgens bij het vuurtje hield. Stan wachtte tot dat de peuk aan was waarna hij de aansteker weg stopte in zijn broekzak. Stan nam vervolgens ook een trekje van zijn eigen sigaret waarna hij zijn hoofd even richting het plafond keerde en de rook uit blies. Daarna richtte hij zich algauw weer met een lichte grijns zichtbaar op zijn mond op Myles die net zo van de sigaret leek te genieten. Ondertussen besloot hij dan ook maar een gesprek aan te gaan met de jongen voor hem. Waarom niet? Hij had wel wat uitdagend's, daar hield hij wel van. Al kwam het waarschijnlijk grotendeels door de alcohol. Maar aangezien dat hij de jongen nog niet goed kende kon hij dat niet helemaal oordelen natuurlijk.
Stan zijn blik viel voor een moment op de mensen bij hen in de buurt die een zakje met pillen toe gereikt kregen. Ieder haalde er wat uit waarna ze het verder lieten gaan, tot dat het bij Myles uit kwam. Myles reikte het zakje uiteindelijk dan ook uit aan hem. Stan keek even naar het zakje met de pillen nadat hij het had over gepakt van Myles. Ondertussen reageerde Myles dan ook op zijn vraag. Hij vertelde dat hij bij de zee in de buurt woonde. ''Moet een fijne plek wezen om te wonen'' Reageerde Stan met een lichte grijns op hem waarna hij dan ook weer een trekje nam van zijn eigen sigaret. Ondertussen liet hij het zakje met pillen verder gaan nadat hij er ook wat uit had gehaald en weg had gestopt. Myles vroeg hem vervolgens of hij hier wel vandaan kwam. Nu schudde Stan dan ook even zijn hoofd. ''Nee, ik woon in de buurt van het centrum'' Reageerde hij kalm. Vervolgens nam hij nog een trekje waarna hij een klein zakje met iets wits uit zijn broekzak haalde. Hij hield het vervolgens voor Myles. ''Beter spul dan die pillen'' Zei Stan met een kalme grijns tegen hem. Het was chrystal meth, het spul wat hij het meest verkocht en waar je een behoorlijke kick van kreeg. Als deze jongen al zo van de drugs was, dan moest hem dit vast ook wel interesseren.

(Ow ik had eigenlijk niet eens door dat je dyslexie hebt ;P)

De muziek klonk hard in haar oren terwijl ze op haar mobiel keek. Het was al bijna 12 uur. Vermoeid keek ze op en om zich heen. Waarom moest Myles dan ook altijd weglopen. Hij had zich weer niet bij zijn werk gemeld en de baas had haar weer opgebeld. Want Aivy kan altijd alles oplossen, dacht ze boos. Altijd kon zij Myles uit de problemen halen, want elke keer zat hij in de problemen. Dan zat hij weer in een gevecht of dan zat hij gewoon bij iemand thuis en was vergeten het even tegen iemand te vertellen, 2 dagen lang. Een zucht ontsnapte uit haar mond en ze liep weer verder. Ze had via via opgevangen dat hij in Geaylons zat en dus was ze op weg daar naar toe. Liever bleef ze daar uit de buurt, aangezien elk meisje dat daar rondloopt gelijk een reputatie krijgt, iets wat ze liever uit de weg blijft. Nou ja, nu zal ze wel moeten. Ze moet haar broertje weer is helpen.

Ze haalde haar oortjes uit haar oren en stopte ze in haar zak. Ze zette haar muziek uit en liep verder de straat in. Ze wist dan wel dat hij hier ergens moest zijn, maar had geen idee waar. Ze verwachtte in een of andere club, maar er waren hier wel 5 om elke hoek. Op goed geluk stapte ze de eerste binnen die ze tegenkwam. Het was donker en erg hing een walm van rook. Ze liep door de club heen, maar zag Myles nergens. Het moet vast een andere zijn, dacht ze en ze ging weg. Even verderop probeerde ze het opnieuw, maar met hetzelfde resultaat. Eigenlijk had ze hier totaal geen zin in en wou ze naar huis, maar ze wist ook dat ze op haar broertje moest passen. Moe en geïrriteerd liep ze de volgende club binnen. Er had een jongen buiten staan kotsen en andere jongens die hem uitlachte en iets rookte. Je wist nooit zeker wat ze hier rookten en je moet hier ook nooit zomaar wat aannemen dat je aangeboden wordt. Eenmaal binnen in de club was het weer net zo donker als in de vorige paar clubs. Ze probeerde zich door de dansende menigte heen te werken, maar het lukte haar niet. Nog even keek ze om zich heen, maar ze zag Myles zo één twee drie niet. Opnieuw draaide ze zich om en wou ze de club uitlopen, toen ineens een jongen voor haar kwam staan. Hij was twee koppen groter dan haar en ook een heel stuk breder.
‘Ga je nu al weg schoonheid?’ Vroeg hij lief, met een klein pruillipje. Achter hem zag Aivy een paar jongens lachen, waarschijnlijk zijn vrienden.
’Ach, laat me toch met rust.’ Ze duwde hem boos opzij en wou de club uitlopen, toen hij ineens haar bij de arm pakte.
‘Blijf nou nog heel even, wat anders kan er zo belangrijk zijn?’ Hij keek even om naar zijn vrienden die hun nog steeds lachend aanstaarden.
’Ik zeg, laat los.’ Ze trok haar arm weer los, maar de jongen pakte haar arm gelijk weer vast. Ook zijn vrienden kwamen dichterbij.
‘Kom gewoon met mij mee schatje.’ Zijn hij in haar oor en hij pakte haar beter vast. Hij ging achter haar staan en tilde haar op. Ze probeerde los te komen en begon wild met haar benen te slaan. Het enige voordeel van het opgetild worden, is dat ze nu over de menigte heen kon kijken. Toen zag ze Myles bij de bar zitten en pratend met een andere jongen.
’Myles! Myleeeeees!!’ Schreeuwde ze, de muziek stond gelukkig niet zo hard en er was een kans dat hij haar gehoord had. Hopelijk was hij niet te ver heen dat hij zijn eigen zus niet meer zou herkennen.
‘Is je vriendje hier ook?’ Vroeg de jongen die haar vasthield en hij keek om zich heen. Zijn vrienden keken ook, maar ze leken niet bang te zijn, alsof ze denken dat ze alles aankunnen.

Leave my sis alone, you moron

Hij nam het laatste teugje van zijn sigaret, waarna hij hem op de grond liet vallen en uit drukte met de punt van zijn sneaker. Zijn biertje had hij ondertussen ook al op gedronken, en het bekertje zette hij op de dicht bijzijnde tafel. De muziek dreunde door zijn hele lichaam heen en hij voelde zich geweldig, hij had al het een en ander gesnoven en gedronken. "Moet een fijne plek zijn om te wonen" hoorde hij Stan zeggen, waarna hij iets knikte. "Ja, gaat wel. Het is niet echt gezellig als je alleen bent" zei hij en hij haalde rustig zijn schouders op. "Nee, ik woon in de buurt van het centrum". Myles knikte nogmaals, waarna enkele vrienden van hem weg liepen. Myles bleef samen met nog een vriend staan, waarna hij zijn blik weer op Stan richtte.
Stan haalde een wit zakje uit zijn broekzak, waar Myles verbaasd naar keek. Hij had dit spul vaker gezien, maar zelf nooit gebruikt. "Beter spul dan die pillen" zei Stan en Myles grijnsde. Hij mocht die Stan wel, het was ongeveer net zo'n typ als hem. En dat stond hem wel aan, ook al was hij dan een paar jaar ouder. Net toen Myles het zakje wilde aanpakken, voelde hij de hand van zijn vriend op zijn schouder. Myles keek om, waarna zijn vriend naar een groepje verderop knikte. Myles moest even goed kijken wat er nou precies aan de hand was en wat er zo bijzonder aan was, tot hij geschreeuw hoorde. Zijn naam werd geroepen en hij kende die stem maar al te goed.
"Verdomme, Aivy.." mompelde Myles en hij keek weer naar Stan. "Sorry, ik moet even mijn zus gaan helpen" zei hij zuchtend en hij liep richting het groepje. De jongens waren allemaal een paar koppen groter dan hem, breder en zeker ook veel sterker. Maar zo gek als hij was, ging hij stoer voor de jongen staan. "Laat mijn zus los, flikker" snauwde hij naar de jongen, die begon te lachen. Myles spugde in zijn gezicht, waarna de jongen Aivy naar een andere jongen duwde en Myles een flinke klap tegen zijn kaak kreeg. Hij proefde de smaak van bloed in zijn mond, waarna hij een klap uitdeelde. Myles was niet bang voor een gevecht en al helemaal niet als hij het een en ander op had, maar hij maakte geen schijn van kans tegen deze jongens. Maar opgeven deed hij niet, hij gaf nooit op.

Stan keek van het zakje tussen vingers terug naar Myles. Het was behoorlijk goed spul, echter ook heel gevaarlijk. Het was harddrugs en werd ook wel voor het zogenoemde dopen bij sporters gebruikt. Je kreeg er een behoorlijk kick van. Stan maakte het echter niet zoveel uit wie het aan nam. Zolang het aangenomen werd verdiende hij geld. En daar ging het om. Hij hoefde er geen vrienden aan over te houden. Het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat iemand uit deze buurt moordneigingen kreeg als ze hem zagen. Stan interesseerde het enkel gewoon niet. Hij had niet bepaald veel medelijden in zich zitten. Zeker niet bij mensen die hij toch niet kende. Hij zag de grijns verschijnen op Myles zijn gezicht. Het had wel wat, die Myles was interessanter dan de meeste hier. Hij zag Myles zijn hand naar het zakje toe gaan. Net toen hij het zakje los wilde laten en deze in Myles zijn hand terecht zou komen werd Myles aangetikt door de jongen naast hem. Stan keek vragend richting de twee waarna hij dan ook geroep hoorde van een meisjes stem. Stan stopte het zakje maar weer weg aangezien er nu toch geen aandacht meer voor was. En keek voor een moment de richting op waar het vandaan was gekomen. Op dat moment hoorde hij Myles dan ook wat mompelen. De naam Aivy hoorde hij vallen. Aivy? Ging er dan ook gelijk door zijn gedachten. Stan keek Myles in de ogen aan terwijl hij hem zei dat hij zijn zus moest gaan helpen. ''Ik kom wel even mee'' Zei Stan kalm. Een meisje die liep te riepen kon vaak maar één ding betekenen hier. Dat irritante groep vol idioten weer eens een dame aan het lastig vallen waren.
Stan ging Myles achterna en algauw viel zijn blik op de groep die een meisje bij zich hadden. Hij had het dus goed gedacht, het waren die jongens. Stan zijn blik flitste daarna op Myles die op de jongen af ging die zijn zus vast had. Het meisje werd naar een andere jongen geduwd terwijl Myles het gevecht aan ging. Het verschil tussen de jongen en Myles was goed te zien. En als er niet wat verandert werd dan maakte de jongen Myles waarschijnlijk af. Stan was dan ook niet van plan om toe te kijken. Hij was even groot en gespierd als de jongen. Hij zou hem niet zomaar een meisje lastig laten vallen en een jongen in elkaar laten slaan. Na de laatste klap die Myles dan ook werd gegeven greep Stan de jongen ineens bij zijn kraag vast en duwde hij hem met een behoorlijke klap tegen de muur aan. ''Ik zou die twee maar met rust laten voor dat ik je dwars door die muur heen druk'' Zei Stan met een kille toon in zijn stem tegen de jongen waarna hij hem dan ook een stomp in zijn maag gaf. Hij kende ze al langer en dat maakte dan ook dat hij er steeds zieker van werd hoe ze anderen behandelden. Tuurlijk het ging al niet lekker in Geaylons maar dat hoefden zij er nog niet eens in te wrijven zeker niet op een feest. ''Dus op donderen met die vriendjes van je'' Zei Stan vervolgens dan ook tegen hem terwijl zijn blik verstrakt op hem gericht bleef tot dat hij het besluit zou nemen om met die idiote vrienden van hem weg te gaan en Myles en Aivy met rust zou laten.

_{ღ тнere'ѕ ɴo ѕтαrтιɴɢ over, wιтнoυт ғιɴdιɴɢ cloѕυre.

Ze zag Myles omkijken en opstaan. Tot haar verbazing stond de andere jongen ook op en ze kwamen samen naar haar toe. Myles begon dingen tegen de jongen te roepen en Aivy werd naar een andere jongen geduwd. Ze probeerde los te komen, maar ook deze jongen was te sterk voor haar. Ze moest aanzien hoe Myles voor haar in elkaar gebeukt werd door die andere jongen. Toen kwam ineens de vreemdeling erbij. Hij schreeuwde een paar dingen tegen de jongens. Ze kon niet alles verstaan, maar het klonk niet al te aardig en de jongens keken geschrokken. Ze keken elkaar even aan en de greep om Aivy verslapte. Ze trok zichzelf los en de jongens liepen de club uit. Ééntje spuugde nog op de vloer voor hun voeten en ze schreeuwden allemaal bedreigingen naar hun, maar ze liepen wel weg. Aivy wreef even met haar hand over haar arm heen waar de jongen haar vastpakte, dat zal wel een blauwe plek worden morgen. Toen kreeg ze Myles en de vreemdeling in haar zicht en ze liep op Myles af.
’Waar was jij nou? Weet je wel niet hoelang ik naar jou gezocht heb?’ Riep ze boos tegen Myles. Toen draaide ze zich naar de vreemdeling.
’Bedankt voor het helpen, maar ik neem Myles mee als je het goed vindt.’ Ze glimlachte even scheef en pakte toen Myles bij zijn arm vast.
’Kom mee jij.’ Ze wou weglopen en trok Myles bij zijn arm mee.
’Waarom moet jij ook altijd in de problemen raken.’ Mompelde ze boos.}

Laatst aangepast door Aivy op zo jan 27, 2013 5:14 am; in totaal 1 keer bewerkt

_{» live your live like there is no tomorrow.}

De blauwe ogen van Myles keken de jongen fel aan, waarna hij wat bloed uitspugde. Hij stompte de jongen in zijn maag, maar daar leek hij niet echt van onder de indruk te zijn. In tegen deel zelf, hij begon Myles keihard uit te lachen. Niet veel later kreeg Myles een stomp in zijn maag, waarbij hij samentrok en een kuchend geluid liet horen. Weer spugde hij wat bloed uit. Stan was hem gevolgd en vloog de jongen aan, zei wat en de jongens vertrokken. De jongen spugde voor zijn voeten, waarna Myles naar hem snauwde. "Blijf gewoon met je focking handen van mijn zus af". Hij draaide zijn blik om naar Aivy en Stan. "Bedankt, man" zei hij tegen Stan, voordat Aivy begon te praten. "Waar was je nou? Weet je wel niet hoelang ik naar jou gezocht heb?" riep ze boos. Myles zuchtte en wreef langs zijn kaak. Het deed behoorlijk pijn en hij zou er nog wel een tijd last van hebben. "Bedankt voor het helpen, maar ik neem Myles mee als je het goed vindt". Myles voelde hoe zijn zus zijn arm pakte en kreeg hem net zo makkelijk weer los. "Ik ga helemaal nergens heen" siste hij. "Waarom moet jij ook altijd in de problemen raken? " hoorde hij Aivy mompelen en hij schudde boos zijn hoofd. "Ik had geen problemen tot dat jij kwam, doe niet alsof ik een klein zielig kind ben" beet hij haar toe. Zijn medicijnen waren uitgewerkt door de alcohol en de drugs en dat zorgde ervoor dat hij opvliegerig werd. Hij had geen zin in dat gezeik van Aivy en al helemaal niet hier. Ondertussen waren zijn vrienden er bij gekomen.

Mhep, had geen zin om van account te wisselen >.<

_{Stan drukte de jongen nog een laatste keer tegen de muur aan om de boodschap duidelijk te laten zijn. Ze moesten gewoon niet zo debiel doen. Dat macho gedrag waardoor ze meisjes voor zich probeerde te krijgen sloeg nergens op, en dan kreeg je zo ook situatie's als deze. Stan liet de jongen vervolgens los waarna hij dan ook algauw van hem weg liep. Stan draaide zich om en volgde de jongens met zijn ogen. Een van hen spuugde eens wat dan ook net voor Myles zijn voeten terecht kwam. Stan trok even licht een wenkbrauw op waarna zijn blik terug naar de jongens ging die nu verdwenen in de verte. Stan sloeg zijn armen over elkaar heen en grijnsde langzaam aan even wat. Wat voelde het goed om hen weg te jagen. Ze dachten dat ze alles waren, daar dachten ze nu vast wel eens even opnieuw over na. Ondertussen zei Myles hen dan ook nog wat na, dat ze van zijn zus af moesten blijven. Stan keek even opzij naar hem. Hij had behoorlijk wat lef, nog iets waardoor hij hem wel mocht.
Stan keerde zich richting Myles en Aivy zodra Myles hem bedankte. Hij knikte eens richting hem. ''Geen probleem, het zijn idioten'' Zei Stan kalm. Algauw kwam Aivy er tussen en zei ze dan ook dat zij en Myles naar huis zouden gaan. Ergens voelde hij de neiging om te zeggen dat Myles best nog langer mocht blijven, hij had hem namelijk nu ook niet zijn drugs kunnen geven, maar hij deed het niet. Vooral omdat Myles er zelf ook niet mee eens leek te zijn. Stan keek zwijgend richting de twee. Langzaam aan leek Myles wat opvliegerig te worden. Had je het ene gehad kwam het andere zeker. Stan zijn blik ging van de een naar de ander. Langzaam aan kreeg hij een vreemde dejavu. Alsof het normaal was om bij die twee te zijn, alsof het niet twee nieuwe mensen waren. Nu besefte hij ook waarom de naam Aivy hem bekent kwam. En nu.. Aivy en Myles. Hij kon het zich bijna niet voorstellen, en hij wist ook niet helemaal of hij er zin in had maar als het wel zo was. ''Ik denk dat er iets anders is waar we ons zorgen over moeten maken'' Zei Stan plotseling tegen hen. Hij keek van de een naar de ander. ''Ik geloof dat dit een familie reünie is'' Vervolgde hij zijn woorden dan ook nog wel kalm. Al vond hij dit toch wel een vreemd idee.}

_{ღ тнere'ѕ ɴo ѕтαrтιɴɢ over, wιтнoυт ғιɴdιɴɢ cloѕυre.

‘Ik had geen problemen totdat jij kwam, doe niet alsof ik een klein zielig kind ben.’ Zodra ze de woorden uit zijn mond hoorde komen draaide ze zich om. Ze liet zijn arm los en keek hem boos aan.
’Jij hebt meer problemen dan dat jij denkt. Weet je wie mij hier naartoe gestuurd heeft? Je baas, je baas Myles! Je hebt werk en verantwoordelijkheden!’ Ze begon langzaamaan te schreeuwen en haar ogen spuugde vuur. Het boeide haar niet dat zijn vrienden erbij waren gekomen, ze had nu dit gesprek met Myles. De muziek denderde nog steeds door de speakers en knalde haar oren binnen. Het was van die slechte dansmuziek, die ze alleen in dit soort achterstandclubs draaide. Myles begon ook steeds kwader te worden en Aivy zag de bui al hangen. Zijn medicijnen moesten zeker uitgewerkt zijn ofzo. En zeker met al die alcohol is dat geen goeie combinatie. Ze moest nu gewoon zo snel mogelijk hier weg met hem en hem dan thuis zien te krijgen, hem zijn medicijnen laten nemen en hem rustig houden. Dat wordt nog een grote klus, want hij ziet er nu alsof hij elk moment haar kon gaan vermoorden. Misschien lukt het me wel met de juist aanpak, dacht ze bemoedigend.
‘Ik denk dat er iets anders is waar we ons zorgen over moeten maken.’ De stem van de vreemde jongen maakte haar weer wakker en ze keek naar hem. Wat heeft hij nou weer? Komen die jongens terug met versterking?
‘Ik geloof dat dit een familie reünie is.’ Hij zei het heel kalm, alsof het idee net in hem opkwam en het steeds logischer begon te worden. Verbaasd keek Aivy hem aan. Fijn, nu zat ze met een dronken broertje én een of andere psychopaat die denkt dat hun familie zijn. Ja ze hadden misschien dezelfde soort haren en dezelfde oogkleur, maar is deze conclusie niet iets te snel getrokken? Ze wendde zich nu helemaal tot de vreemde jongen.
’Wat is je naam?’ Ze keek hem met geknepen ogen aan. Hij was groter, maar ze moeten van ongeveer dezelfde leeftijd zijn. Hij was in ieder geval ouder dan Myles, dat was zeker.}

_{» live your live like there is no tomorrow.}

Een geïrriteerde zucht was te horen uit de mond van de 17-jarige jongen. Hij ging met zijn hand door zijn donkere haren en schonk zijn zus een felle blik. Het kon hem allemaal niks schelen wat Aivy hem te zeggen had. Het ging het ene oor in en het andere er net zo gemakkelijk weer uit. "Je hebt meer problemen dan je denkt. Weet je wie mij hier naartoe heeft gestuurd? Je baas je baas Myles! Je hebt werk en verantwoordelijkheden!". Aivy leek een spreekwaterval te worden en de jongen haalde naïf zijn schouders op. "You know what sis? YOLO!" zei hij tegen zijn zus en 'yolo' sprak hij vrolijk uit. Het kon hem allemaal niks interesseren. Zijn werk niet, zijn verantwoordelijkheden niet. Hij was jong, hij hoorde van het leven te genieten. En niet een zus te hebben die als een babysitter op zijn nek zat. Netalsof Aivy niks beters te doen had.
"Ik denk dat er iets anders is waar we ons zorgen over moeten maken" hoorde hij Stan zeggen, waarna zijn aandacht evenals dat van Aivy naar hem ging. Stan had het precies goed getimed en Myles grijnsde met een scheve grijns. Een grijns die hij altijd droeg. "Ik denk dat dit een familiereünie is". Wat verward staarde Myles Stan aan. Zolang Myles wist had hij geen verloren broer. Hij fronsde zijn wenkbrauwen en hoorde Aivy "Wat is je naam?" zeggen. "Aif.. Doe normaal.." zuchtte Myles. Dat was echt een domme vraag om te stellen, vond hij. Daar schoten ze uiteindelijk ook niks mee op. Hij pakte het biertje dat zijn vriend hem aanbood aan en haalde de pillen uit zijn zak. Nu Aivy bezig was met Stan, kon hij snel de pillen nemen. Wat hij dan ook meteen deed. Hij legde de pillen op zijn tong en slikte ze door met de bier. Een glimlachje kwam op zijn gezicht te staan. Hij was het 'familie' gedoe al lang weer vergeten.

Mhep, vergeten op Myles in te loggen >.< Okee ik faal >.<

_{Stan keek van de een naar de ander. Voor een moment had hij zich maar stil gehouden door dit broer zus ding tussen hen, het leek hem niet nodig om zich daar mee te bemoeien. Vooral door de manier waarop Myles ook reageerde. Tot dat langzaam aan de namen van de twee echt tot hem door begonnen te dringen. Het toeval viel dat hij een tweeling zus en broertje had die net zo heette. Stan had ze al een hele tijd niet meer gezien. Hij was er ook pas later achter gekomen dat hij een tweeling zusje en broer scheen te hebben. Als hij het eerder had geweten was hij allang naar ze opzoek gegaan. Maar later had hij het nut niet zo meer gezien. De kans dat hij ze zou vinden was nogal klein, had hij gedacht tenminste. Maar nu hij voor deze twee personen stond begon hij daar toch wel even goed over te twijfelen.
Stan besloot het dan ook niet stil te houden wat hij dacht en ging gelijk over op het onderwerp waarmee hij zat. Gelijk leek hij de aandacht van Aivy en Myles te krijgen. Hij keek van de een naar de ander. Benieuwd naar hun antwoord. Het duurde niet lang of Aivy vroeg naar zijn naam. Net toen Stan deze wilde geven hoorde hij wat Myles zei. Stan keek even licht opzij naar hem met een licht wat flauwe grijns waarna zijn blik wel weer terug naar Aivy ging. ''Stan Danner'' Reageerde hij kalm op haar. Van zijn andere familie had hij natuurlijk een andere achternaam gekregen, maar die gebruikte hij niet. Hij bleef hoe dan ook zijn eigen naam houden. ''Komt bekend voor?'' Vroeg hij vervolgens dan ook met een wat flauwe grijns. Vanuit zijn ooghoeken zag hij een bepaalde beweging van Myles die hij wel kon herkennen. Hij keek voor een moment dan ook even naar hem waarna zijn blik rustig weer naar Aivy ging, benieuwd wat voor reactie er nu zou gaan komen.}

_{ღ тнere'ѕ ɴo ѕтαrтιɴɢ over, wιтнoυт ғιɴdιɴɢ cloѕυre.

Ze hoorde Myles nog wat mompelen naast haar, maar hij wist niet wat zij wist. Ze bekeek de jongen nog een keer en zag toen nog een paar dingen die haar bekend voorkamen. Toch zal de naam de doorslag geven. Naast haar zag ze Myles wat verdachte bewegingen maken, maar ze liet hem maar even zijn gang gaan. Ze kon hem nu toch niet tegenhouden en dit was op dit moment belangrijker. ‘Stan Danner.’ Aivy keek hem verbaasd, maar ook lichtelijk opgelucht aan. Ze had al het vermoeden gehad toen hij erover begon, maar had er zelf nooit op kunnen komen.
‘Komt bekend voor?’ Hij grijnsde wat flauwtjes en Aivy grijnsde terug.
’Nou aangenaam Stan, mijn naam is Aivy Danner.’
Ze dacht erover na wat Myles nou moest denken. De jongen had nooit geweten dat hij waarschijnlijk ergens nog familie had. Aivy daarentegen had altijd wel het vermoeden gehad. Maar zij had hem dan ookal is gezien, bij haar geboorte. Ze keek om zich heen en herinnerde zich dat ze nog steeds in de club waren.
’Zullen we misschien naar buiten gaan? Daar is het wat stiller.’ Ze knipoogde even. Tot haar verassing was ze helemaal niet verrast of iets. Alsof ze wist dat ooit al iemand zou komen opdagen die dit zou zeggen.

Nogal kort, maar ik wou wat hebben getypt ;d}

_{» live your live like there is no tomorrow.}

Wat verveeld keek hij rond, waarbij hij zich naar zijn vrienden richtte. Hij wilde feesten, niet saai met zijn zus staan praten. Hij vond het altijd vervelend als ze hem kwam halen, alsof hij zelf niks kon. Hij knipperde sneller dan normaal en zijn hand ging door zijn haar heen. Zijn lichte ogen volgden een blond meisje. Het meisje glimlachte naar hem en Myles schonk haar een scheve glimlach. Hij droeg die glimlach altijd en die had hem altijd goed geholpen. Ook dit keer werkte zijn glimlach goed. Net toen hij naar haar wilde lopen, hoorde hij ' Stan Danner' in het gesprek. Hij wierp zijn blik op de twee. Stan Danner? Had hij dat goed gehoord? Nee, het waren vast de drugs geweest. Aangezien hij het vast verkeerd had begrepen liep hij alsnog naar het meisje toe. Hij begon een gesprek met haar, danste wat en niet heel veel later zoende hij met haar. Hij was allang vergeten dat Aivy was gekomen om hem te halen, Myles feestte gewoon door. Al was hij het niet echt vergeten, hij negeerde het gewoon. Hij bestelde voor zichzelf een biertje en voor het meisje een tonino. In de drankjes deed hij wat pillen, waarna hij het drankje met een knipoog aan het meisje gaf. Myles had weer gescoord vanavond en hij was niet van plan dit meisje zomaar te laten gaan. En Aivy was toch bezig met Stan, misschien werd het nog wat. Hij zou het tenminste niet erg vinden, Stan was een toffe gast. Myles wist alleen nog niet dat het zijn broer was.

Slecht >.<